char یا توهمی از string ؟؟؟؟؟

آیا متغیر های متنی(String) واقعی هستند ؟؟؟

یا فقط توهمی از یک متغیر هستند ؟؟؟

بحث جالبی هستش اگه دوس دارید ادامه مطلب رو بزنید (بحث جالبیه) ...

در دنیای برنامه نویسی به مکان هایی از حافطه که در ان ها مقدار ها و اطلاعات رو ذخیره میکنیم متغیر میگوییم (صرفا جهت اشاره به بحث بود وگرنه قطعا خودتون آگاهید)

قاعدتا مقدار ها و اطلاعتی که نیاز به ذخیره موفت انها داریم از مقدار های عددی و متنی(بهتر یگم کاراکتری) و مقدار های بیتی و ... تشکیل میشوند !

خب تا اینجا که فقط اشاره بوده

پس بریم تا برسیم به جاهای بهترش

توی مقدار دهی بر اساس انواع مقدار ها در زبان های برنامه نویسی سطح بالا هیچ تفاوتی میان متن و عدد نیست

و بحث زمانی حالب تر میشه که یکم سطح زبام ها رو از زبان انسان دور کنیم و به سمت زبان های سطح میانی و سطح پایین

در زبان های سطح میانی مهم ترین و قوی ترین(از نظر بنده البته و جمله شهیری از برنامه نویسان) زبان سی(C) هستش ، اونوفت کجاش جالبه ؟؟؟

اونجایی که بجوایی ی متن رو توی زبان سی(C) به ی متغیر مقدار دهی کنی

اینجاست که میبینی هیچ متغیری وجود نداره که بتوان بیش از یک کاراکتر رو در اون ذخیزه کرد(البته نگران نباشید این مشکل حل شده، چجوری ؟؟؟؟ الان میگم :)

این مشکل رو در زبان سی و سایر زبان های برنامه نویسی با استفاده از آرایه های کاراکتری(همان متغیر هایی که فقط میتونن یک حرف رو در خودشون ذخیره کنند) حل کردند .

و اینجاست که میبینم در زبان سی(C) (پایه یا مادر اکثر زبان های برنامه نویسی :)))) ارایه های حرفی بار متغیر های متنی رو به دوش میکشند

و همینطور استناد میکنم به شباهت بی کم و کسر متغیر های متنی و آرایه ها و همچنین متد های مودر استفاده در هر دو نوع ارایه ها و متغیر های متنی در زبان برنامه نویسی پایتون .

پس در اینجا میخوام بگم که ما فقط توهمی از متغیر های متنی رو داریم و همه و همه توهمی بیش نیست و ما همیشه از ارایه های کاراکتری در ظاهر یک متغیر استفاده کردیم.

البته خوشحال میشم خودتون هم صحت حرف هام رو به چالش بکشید و اگر درست بوود اطلاع بدید

البته ذیق وقت باعث میشه که فعلا بیش تر از این موارد مثال های بیشتری رو بیارم ، ولی قول میدم اگه وقت بشه در قالب یک مقاله کاملش کنم و اولین بار در اینجا به نمایش بذارم(این ی پاراگرافم خیلی سخت شد:))